به گزارش مشرق، وبسایت نشنال اینترست در مطلبی نوشت: رویکرد آمریکا در قبال ایران پس از انتخابات این کشور یکی از مسائل مهم در سیاست خارجی آمریکا است. اوباما در گردهمایی سران کشورهای جهان در سازمان ملل در سپتامبر 2013 اعلام کرد: «اگر بتوانیم مساله برنامه هسته ای ایران را حل و فصل کنیم، گامی بلند در جهت ایجاد روابطی متفاوت با ایران برداشته ایم؛ روابطی که بر اساس منافع مشترک و احترام متقابل باشد.» با این حال، با توجه به اظهارات آیت الله خامنه ای رهبر (معظم) ایران و اقدامات این کشور پس از توافق هسته ای در ژوئیه 2015، گمانه زنی ها در خصوص ایجاد رابطه با رعایت حفظ منافع آمریکا کمرنگ شد.
نشریه نشنال اینترست در ادامه این مطلب نوشت: با برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان و پیروزی نامزدهای اصلاح طلب در تهران، کارشناسان سیاسی در آمریکا بر این باورند که تغییرات معناداری در ایران در حال صورت گرفتن است.
توماس شانون، معاون سیاسی وزارت خارجه آمریکا، ادعا کرد: «پیش بینی تاثیر نتایج انتخابات ایران بر رفتار راهبردی این کشور امری بسیار دشوار است؛ زیرا ایران ترکیبی از نهادها و گروه های مختلف است. از اصولگرایان گرفته تا روحانیون مذهبی و مقامات امنیتی به اصلاح طلبان اجازه نخواهند داد از خطوط قرمز تعیین شده پا را فرا تر بگذارند.» او در ادامه افزود: «رهبر ایران، عامل برقراری تعادل بین جناح های مختلف در این کشور است.» پرسش مهمی که شانون نتوانست به آن پاسخ دهد این است که آیا سیاست های کلی ایران، اجازه تغییر در رفتارهای راهبردی این کشور را خواهد داد؟
نشنال اینترست با مروری بر ادوار مختلف روی کار آمدن اصلاح طلبان در ایران در ادامه این مطلب نوشت: سیاست مداران آمریکایی چرخه ای بین امید و ناامیدی را در ایجاد روابط با تهران تجربه کرده اند. پس از ماجرای مک فارلین و معامله تسلیحاتی ایران و ریگان در اواسط دهه 80 میلادی و با روی کار آمدن اکبر هاشمی رفسنجانی پس از جنگ 8 ساله ایران و عراق، مقامات آمریکایی انتظار تغییرات مثبتی را در ایران داشتند. با این وجود، پس از حادثه «بمب گذاری برج های خبر» در عربستان سعودی در 25 ژوئن 1996 (۴ تیر ۱۳۷۵)، که منجر به کشته شدن 19 نظامی آمریکایی شد، اف بی آی، ایران را مسئول این حمله دانست. در پی این حادثه، دولت کلینتون (رئیس جمهور وقت آمریکا) سیاستی را موسوم به سیاست «مهار دوگانه» برای برخورد با ایران وعراق اتخاذ کرد که منجر به تصویب تحریم هایی علیه این دو کشور شد.
در ادامه این مطلب آمده است: هنگامی که محمد خاتمی در دوم خرداد 1376 به ریاست جمهوری ایران انتخاب شد، طرحی را به نام «گفتگوی تمدن ها» ابداع کرد. در این هنگام، واشینگتن او را مخاطبی منطقی دانست و مدعی شد انتخاب او پایانی بر اقدامات تروریستی ایران در خارج از کشور و سرکوب معترضان داخلی خواهد بود. با این وجود، پیشرفت چشمگیر و مخفیانه برنامه های هسته ای ایران در زمان ریاست جمهوری او، بار دیگر واشینگتن را ناامید کرد.
در انتهای این مطلب ادعا شده است: ایران همواره کشوری حامی تروریسم بوده و با سرکوب اعتراضات داخلی حقوق بشر را نقض کرده است.
نشریه نشنال اینترست در ادامه این مطلب نوشت: با برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان و پیروزی نامزدهای اصلاح طلب در تهران، کارشناسان سیاسی در آمریکا بر این باورند که تغییرات معناداری در ایران در حال صورت گرفتن است.
توماس شانون، معاون سیاسی وزارت خارجه آمریکا، ادعا کرد: «پیش بینی تاثیر نتایج انتخابات ایران بر رفتار راهبردی این کشور امری بسیار دشوار است؛ زیرا ایران ترکیبی از نهادها و گروه های مختلف است. از اصولگرایان گرفته تا روحانیون مذهبی و مقامات امنیتی به اصلاح طلبان اجازه نخواهند داد از خطوط قرمز تعیین شده پا را فرا تر بگذارند.» او در ادامه افزود: «رهبر ایران، عامل برقراری تعادل بین جناح های مختلف در این کشور است.» پرسش مهمی که شانون نتوانست به آن پاسخ دهد این است که آیا سیاست های کلی ایران، اجازه تغییر در رفتارهای راهبردی این کشور را خواهد داد؟
نشنال اینترست با مروری بر ادوار مختلف روی کار آمدن اصلاح طلبان در ایران در ادامه این مطلب نوشت: سیاست مداران آمریکایی چرخه ای بین امید و ناامیدی را در ایجاد روابط با تهران تجربه کرده اند. پس از ماجرای مک فارلین و معامله تسلیحاتی ایران و ریگان در اواسط دهه 80 میلادی و با روی کار آمدن اکبر هاشمی رفسنجانی پس از جنگ 8 ساله ایران و عراق، مقامات آمریکایی انتظار تغییرات مثبتی را در ایران داشتند. با این وجود، پس از حادثه «بمب گذاری برج های خبر» در عربستان سعودی در 25 ژوئن 1996 (۴ تیر ۱۳۷۵)، که منجر به کشته شدن 19 نظامی آمریکایی شد، اف بی آی، ایران را مسئول این حمله دانست. در پی این حادثه، دولت کلینتون (رئیس جمهور وقت آمریکا) سیاستی را موسوم به سیاست «مهار دوگانه» برای برخورد با ایران وعراق اتخاذ کرد که منجر به تصویب تحریم هایی علیه این دو کشور شد.
در ادامه این مطلب آمده است: هنگامی که محمد خاتمی در دوم خرداد 1376 به ریاست جمهوری ایران انتخاب شد، طرحی را به نام «گفتگوی تمدن ها» ابداع کرد. در این هنگام، واشینگتن او را مخاطبی منطقی دانست و مدعی شد انتخاب او پایانی بر اقدامات تروریستی ایران در خارج از کشور و سرکوب معترضان داخلی خواهد بود. با این وجود، پیشرفت چشمگیر و مخفیانه برنامه های هسته ای ایران در زمان ریاست جمهوری او، بار دیگر واشینگتن را ناامید کرد.
در انتهای این مطلب ادعا شده است: ایران همواره کشوری حامی تروریسم بوده و با سرکوب اعتراضات داخلی حقوق بشر را نقض کرده است.
